ελλαδάρχης

ἑλλαδάρχης, ο (Α)

1. ο πρόεδρος τού κοινού τών Αχαιών που είχε συνήθως το αξίωμα τού πρώτου από τους ιερείς

2. αξιωματούχος τής δελφικής αμφικτιονίας κατά τη ρωμαϊκή εποχή

3. αξιωματούχος τής ελληνικής κοινότητας στη Γαλατία τής Μικρός Ασίας.